27 May 2011

เรื่องบนเตียง# 7 ปรับเครื่องมือเดือนที่3

ผ่านมา 2 เดือนเต็ม เข้าสู่เดือนที่ 3 ของการใช้ชีวิตร่วมกับวัตถุแปลกปลอมในช่องปาก ... การปรับตัวอยู่ร่วมกันเป็นไปได้อย่างดีขึ้น

รู้จักการดูดเพื่อเอาเศษอาหารออกหลังทานข้าว โดยที่ไม่ต้องแปรงฟัน

รู้จักการใช้ฟันหน้าฉีก โดยไม่กระทบกับเครื่องมือที่ติดอยู่

รู้จักการประณีประนอม เคี้ยวเยื้อง ๆ เพราะฟันหน้ากระแทกกัน ฟันกรามไม่กระแทกกัน อย่างที่ได้บ่นไปแล้วก่อนหน้า

การไปพบหมอครั้งนี้ เจอเรื่องที่ ฮึ่ยๆๆๆๆ
หมอนัด 6 โมงเย็น ไปถึงตั้งแต่ 5โมง45
น้องเคาท์เตอร์คนสวยก็ค่ะๆ แต่ไม่ยอมส่งใบประวัติให้หมอ
เพื่อ!!!
รอจน 1 ทุ่ม เห็นคนเริ่มน้อยละ ไม่ถึงตาเราซักที เลยเดินเข้าไปถามว่าคิวพี่ละน้อง
สาวสองคนก็โอ๊ะๆๆๆ รีบ ๆๆๆ ซักพัก หมอก็เรียกไปตอน 1 ทุ่ม 10 นาที

หมอ "รอหมอนานมั๊ยคะ ... เค้าเพิ่งเอาใบประวัติมาให้หมอเดี๋ยวนี้นี่เอง ไม่บอกหมอว่าเรามาแล้ว" (เชี่ยแม่ง กูรอตั้งนาน)

เรื่องบนเตียงคราวนี้จึงเริ่มขึ้นอย่างหงุด ๆ หงิด ๆ
แต่ก็มารู้สึกดีขึ้นตอนหมอถ่างปากดูแล้วบอกว่า "อืม ดูดีกว่าที่คิด"
ตีความเลยว่า มันเข้าที่และเป็นไปตามแผน

ชิ ฟันล่างงับฟันบนก็ไม่ได้เลวร้ายขนาดกู่ไม่ได้หร่อกว๊า

ครั้งนี้ เลือกยางสีส้ม ทั้งที่ไม่ชอบ แต่เพราะเด็กที่บ้านชอบ
หมอ "ตึง ๆ หน่อยนะคะ" (คิดอยู่ว่า จะให้ โป๊ะ เมื่อไหร่คะหมอ ... ล้อเล่น)





มีหยักตรงกลางด้วย









การบ้านของเดือนที่ 3
- ไม่ต้องอมน้ำอุ่นแล้ว เพราะเปลี่ยนเป็นลวดแข็งแล้ว (เหรอ)
- เอานิ้วกดเขี้ยว ล่างซ้าย ที่อยุ่นอกแถวนอกกรอบ กดเรื่อย ๆ ว่างก็กด กดแบบยี้มดตัวใหญ่ กดให้เล็บเปลี่ยนจากสีชมพูเป็นสีขาว ค้างไว้ 3 วินาทีแล้วปล่อย ทำบ่อย ๆ ซ้ำ ๆ

สองซี่ตรงที่สีเหลือง ๆ ชี้อยู่

เพราะว่า เขี้ยว มีรากที่ยาวกว่าฟันหน้าซี่อื่น ๆ มันจะลากให้ซี่อื่นแตกแถวไปกับมัน ... ฉะนั้นต้องกดมันเข้าก่อน แล้วค่อยติดเครื่องมือล่างทีหลัง
เหมือนเป็นการช่วย ๆ กันก่อนใช้เครื่องมือ







หมอ "เจอกันคราวหน้า หมออยากเห็นมันอยู่ข้างในนะคะ"
(เฮ้ย เอามือกดกันได้เองเลยเหรอ รู้งี้ก็ไม่ต้องมาหาหมอแล้วดิ กดเอาเอง)

ตอนนี้ก็ขยันกดอยู่ค่ะ อาจจะดูเป็นแคะขี้ฟันอยู่ตลอด ๆ
แต่ก็ไม่เป็นไร ขยัน  เพื่อตังค์ที่เสียไป

.....

10 May 2011

เครื่องมือเขี่ยแก้ม ><

มันไม่เขี่ยนานมากแล้ว ตั้งแต่วันที่สองหลังติดเหล็ก
สาเหตุมาจากฟันบนที่หมอพยายามง้างมันให้แผ่ออกมา
ก็ล่างคร่อมบนนี่ค๊า ไม่ผ่ากรามก็ต้องง้างข้างบนแทน
เดือนที่สองนี้หมอเล่นที่เขี้ยวด้านซ้ายเป็นหลัก รู้จากตอนเปลี่ยนลวดครั้งล่าสุด มันงึ๊ดๆตรงเขี้ยวซ้าย

ปัญหาของลวดเกี่ยวปากคือ กินอาหารรสจัดลำบาก ไม่ใช่ไม่ได้นะ ได๊แต่แสบแน่!

หลังอาบน้ำแปรงฟัน ก็ไปค้นหาขี้ผึ้งที่หมอให้มาแต่ไม่ได้ใช้แสนนาน
เวลาโปะขี้ผึ้ง โปะไปเลย หนาๆ ไม่ต้องเสียดาย หมดแล้วค่อยขอใหม่
เพราะถ้าโปะเหล็กไม่มิดก็มีค่าเท่าเดิม ดีไม่ดีจะหลุดเข้าคอป่าวๆ
โปะหนาๆแล้วเวลาหุบปากจะรู้สึกลื่น ๆ ไม่เมือก ขยับเท่าไหร่ก็ลื่น สบาย อย่างที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน
Published with Blogger-droid v1.6.8

07 May 2011

1 เดือน 1 สัปดาห์


ผ่านไป 1 สัปดาห์
สัปดาห์แรกของเดือนที่สอง ต่างจากสัปดาห์แรกของเดือนแรกมาก
เพราะความเห่อหายไป
การดูแลช่องปากลดลง
ไม่อมน้ำอุ่นเลย ลวดไม่ deform
การขยับเลยไม่มาก
ปลอบใจตัวเองว่า มันหยักกว่า มันก็ต้องนานกว่า

เออ ... แต่เพิ่งเห็นว่า ครั้งนี้หมอเอาลวดพัน ๆ เครื่องมือระหว่างเขี้ยวไว้ด้วย ทั้งสองข้าง
แลดูแน่นหนากว่าเดิม
และ ... เจอติ่งลวดยื่นมาอีกแล้ว
แต่ช่างมัน เพราะมันยื่นมาด้านนอก ไม่เกี่ยวลิ้น ไม่เกี่ยวผนังปากก็โอ

เออ ดูภาพเห่อะ วันนี้อัพมา 3 post เลย ... กลั้นไว้นาน ^^








































จบด้วยยิ้มเบี้ยว ๆ ของฉัน
เอาเห่อะ สองปีนี้ไม่นับ ปีที่สามขอผันสวย ๆ ปกติ ๆ เหมือนชาวบ้านเค้ามั่งละกัน
ชิส์

.........

เรื่องบนเตียง# 6 เปลี่ยนสียาง


วันที่รอคอยก็มาถึง
อยากรู้ว่าคุณหมอดูปากเราแล้วจะว่าไงบ้าง

ไปถึง หมอก็บอกว่า เลือกสียางค่ะ
เฮ้ย หมอ เร็วไป ไม่ถามหนูหน่อยเหรอว่าเป็นไงมั่ง
ไม่เป็นไร หมอไม่ถาม หนูบอกเอง

"หมอค่ะ ฟันเรามันขยับเร็วมั๊ยคะ"
"ไม่หรอก ต้องอดทน" พูดไปมือก็เขียนอะไรซักอย่าง ไม่ได้มองด้วยซ้ำ
"คือ หมอคะ ... หนูสงสัยว่าฟันหนูขยับเร็ว เพราะจากที่ฟันล่างสบคร่อมฟันบน ตอนนี้ ฟันล่างกับบนมันชนกันค่ะ แล้วฟันกรามหนูก็ไม่ชนกัน บดเคี้ยวไม่ได้ หนูแทบกินไม่ได้มาเป็นเดือน หนูเคี้ยวอาหารไม่ได้ *^%^%$&*"
"ไหน หมอดูหน่อย นอนเลยค่ะ ... อบน้ำอุ่นให้หมอบ่อยมั๊ย" พูดด้วยอาการใจเย็น แล้วบอกให้ฉันนอนตลอด
....
"อืม แย่หน่อยนะ"
"อื้อ ๆ" จะพูดอะไรได้คะตอนนั้น อ้าให้เค้าล้วงแล้ว พูดอะไรไม่ได้แล้ว
"พร้อมจะลุยไปกับหมอมั๊ย" ... อีกละ หมอถามแบบนี้อีกละ เคสหนูมันเป็นไปได้ยากใช่ม๊า

(ลืมเล่า เพื่อนที่แนะนำให้ไปทำที่คลีนิคนี้ ไปถอดเหล็ก แล้วคุยกับหมอ ... หมอบอกว่า คุณน่ะ แนะนำเคสยากมาให้หมอนะเนี่ยะ ... อืมมมมม ล่างคร่อมบนนี่มันยากจริงอะไรจริงเหรอเนี่ยะ"

แล้วหมอก็ถอดยาง ถอดเหล็กออก
ดังแก๊บ ๆ ตึง ๆ แต่ไม่เจ็บอะไร
สนุกดีเวลาหมอยึดลวด มันดึง ๆ ตึง ๆ แน่น ๆ
รู้สึกดีว่าเราจะขยับไปอีกขั้นแล้วนะ

ครั้งนี้เลือกยางสีเหลือง
ไม่มีอะไรพิเศษ เพิ่งซื้อรองเท้าใหม่สีเหลืองมา
พอใส่เสร็จ ครั้งนี้ไม่ได้ดูกระจกแฮะ
ออกไปดูในห้องน้ำเอาเอง
เสียตังค์ไป 1500 บาท
นัดอีกทีเดือนหน้า

คราวนี้ให้เพื่อนไปส่ง
เลยถือโอกาสยิงฟันให้ดูเป็นสักขีพยาน
นี่นะ มันงอ ๆ หยัก ๆ ตรงนี้กับตรงนี้เห็นป่ะ
เดือนหน้ามันจะตรงคอยดูนะ
แล้ววันนั้นก็ไปเที่ยว ดื่ม กิน กันต่อ















.....



1 เดือนผ่านไป

ไม่ได้อัพนาน สภาพการณ์ไม่อำนวย
และจะบอกว่า หลังจากที่โพสไปว่า มันขยับแล้ว
ฉันก็เป็นอันหนึ่งอันเดียวกันกับเหล็กในปาก

มันไม่คุ้ยเขี่ยหนังปากฉันอีก
มันไม่เกะกะอีกต่อไป
ฉันกินได้เกือบทุกอย่างที่ไม่เหนียว (โคขุนโพนยางคำยังต้องงดต่อไป)

อุปสรรคที่เจอก็จิ๊บ ๆ

- กิ๊บ คลิ๊บ หรืออะไรที่มันใช้ล็อควงแหวนอภินิหารที่ฟันกรามไว้ ไอ่ตัวที่มันอยู่ด้านในนั้นแหล่ะค่ะ ... มันเผยอออกมานิดหน่อย แล้วเขี่ยลิ้นไปมาทุกครั้งที่ขยับ สงสัยลิ้นฉันจะใหญ่เกินไป ทำให้ลิ้นเป็นแผลเล็ก ๆ ... แต่ฉันก็ไม่อดทันกับมันมากนั้น รีับอ้าปาก หายางลบที่ติดก้นดินสอไม้ กดเข้าไปให้มันแนบ ๆ หน่อย ... คิดจะอยู่ด้วยกันก็อยู่ดีดีหน่อย กดให้มิดค่ะ สองข้าง

- เศษอาหารติดฟัน อันนี้ต้องขยันแปรงฟันหน่อย ... ฉันซื้อแปรงสีฟันสำหรับคนจัดฟันมา 2 อัน คุณควรมีทั้งที่บ้าน และติดตัวไปนอกบ้าน เพราะเศษอาหารมันจะไปติดอยู่ทุกซอกที่ไม่คอยมีให้ติด ไม่ว่าจะเหล็กหรือซอกฟันของคุณเอง ตอนนี้มันขยับแล้ว ตรงไหนเคยหลวมอาจแน่นได้ ... สองสัปดาห์แรกฉันแปรงฟันทุกครั้งหลังทานอาหารเสร็จ รู้สึกหนักปาก ไม่อยากให้อะไรค้าง ๆ คา ... แต่หลังจากนั้น เริ่มปรับตัวได้ แค่บ้วนปาก ดูด ๆ เศษอาหารก็พอไหวละ เลยเหลือแปรงฟันตอนเช้าและก่อนนอนอย่างแต่ก่อน

แหม่ ... คนเราปรับตัวได้เร็วอย่างไม่น่าเชื่อ
แต่ปัญหาใหญ่สำหรับฉันก็คือ ...

- อันเนื่องมาจากฟันมันขยับตัวตามลวดแล้ว ... คนล่างคร่อมบนอย่างฉันคงหนีไม่พ้นวันที่ฟันบนจะสบตรงพอดีกับฟันล่าง ... ฉันก็เดาไว้นะ แต่ไม่คิดว่าจะเร็วอย่างนี้ ตอนนี้ฟันบนฉันสบลงฟันล่างพอดี ถึงไม่ตรงเป๊ะ แต่มันไม่งับกันข้างใดข้างนึง ... ทำให้ฟันกรามด้านใน ทั้งสองข้างไม่สบกัน ... คืออะไรคะ ฉันเคี้ยวข้าวไม่ได้ค่ะ ฟันบดไม่สามารถบดได้ จะฉีกทึ้งอย่างเดียวก็กลัวเครื่องมือที่ฟันหน้าลุด ... ฉันต้องยื่นคางออกมามากกว่าปกติ(เกลียดฟันล่างยื่นอยู่แล้ว แต่ก็ต้องทำ) เพื่อให้เคี้ยวอาหารได้ ... ช่วงนั้นใครนั่งกินข้าวด้วยกันจะเห็นฉันเคี้ยวแบบเบี้ยว ๆ ... แล้วก็เมื่อแก้มมาก เพราะฟันไม่อยู่ในตำแหน่งกรามสบาย มันชนกัน! อยากไปหาหมอเลย แต่กลัวหมอว่า แหม เรื่องแค่นี้เอง เลยใช้ชีวิตมันไปอย่างนั้น


เดือนแรกผ่านไปอย่างรวดเร็ว
ส่องกระจกอีกที ลวดมันตรงแล้ว
ฉันพยายามเอารูปเก่ามาดู มันต่างกัน
แต่ไม่รู้ว่าซี่ไหนยกขึ้น ซี่ไหนต่ำลง