แต่เพิ่งจะได้มาอัพบล็อควันนี้ พร้อมกับจัดรูปของโพสต์ที่แล้วให้ด้วย
ที่ปล่อยไว้เนิ่นนาน เพราะไม่ชอบธีมใหม่ของ blogger เลย ให้ตายเหอะ
ทำให้ขี้เกียจอัพไปด้วย รู้สึกว่ามันโหลดช้าพิลึก
เข้าเรื่องเลยดีกว่า
---
ไปหาหมอครั้งนี้ก็เร็วมากเช่นเคย
ใช้เวลาน้อยกว่าเวลาเดินทางฝ่าดงรถไปหาหมอซะอีก
ไปถึง ขึ้นเตียง ยังไม่ทันจะได้ล้มตัวลงนอนอ้า
ต้องขอเรียกร้องสิทธิ์กับหมอซักอย่างนึงก่อน
"หมอคะ ติดเครื่องมือซี่ข้างในให้หน่อยเหอะค่ะ"
"...."
"มันพังตั้งแต่มื้อแรกที่ออกจากร้านหมอไปแล้วค่ะ ไม่ได้กินอะไรหนักหน่วงมากนะคะ แค่ฝรั่งกับมะม่วงมันก็พับแล้วค่ะ"
หมอยิ้มลอดแว่น (อีกละ) "รำคาญล่ะสิ คนท้อง อ่ะนอนลง"
หมอไม่ตอบว่าจะติดให้มั๊ย แต่ก็ไม่ได้ยินเสียงบอกให้ผู้ช่วยหมอเตรียมเครื่องมือ
ระหว่างที่นอนอ้าอยู่นั้น หมอก็บอกแค่ว่า "ตึงหน่อยนะคะ" ... ก็เหมือนเดิม
ครั้งนี้ตอนหมอใส่ลวด มันตึงดังว่าจริง ๆ
วันนี้เลือกยางสีฟ้าเข้ม ๆ เพราะหมอชอบเลื่อนนัด
สียางมันจะซีดลงเรื่อย ๆ เลยเลือกสีเข้ม ๆ ไว้ก่อน
หลังจากหมอเสร็จกิจแล้ว หมอถึงบอกว่า
"หมอเปลี่ยนลวดให้เส้นใหญ่ขึ้นนะ มันจะได้ไม่พังง่าย ๆ ... ส่วนเครื่องมือ หมอยังไม่ติดให้ เอาไว้ยังงั้นแหล่ะ ต้องขัดใจคนท้องนิดหน่อย ฮึๆๆ" ยิ้มลอดแว่น
---
จากการเปลี่ยนเป็นลวดเส้นใหญ่ (0.6 mm. มั้ง ถ้าได้ยินไม่ผิด) มา 2 วัน
มันเวิร์คแฮะ อย่างน้อยก็กัดฝรั่งกับมะม่วงแล้วไม่เสียรูป
เออ ว่ะ ... ดีแฮะ ... อย่างนี้ค่อยยังชั่ว
คือจริง ๆ ไม่ได้รำคาญอะไรที่มันงอ
แต่กังวลกับการที่มันงอขนาดนั้นมากกว่า
การที่มันงอ มันจะต้องดึงฟันซี่หน้า และซี่หลังเข้าหากัน
รู้สึกไม่เข้าท่าเลย
---
แต่สิ่งที่ไม่เข้าท่าเลยสำหรับการปรับเครื่องมือครั้งนี้คือ
การที่หมอลดฟันล่างให้ต่ำลงไปอีก
จากแต่เดิมกัดเส้นก๋วยเตี๋ยวจะไม่ขาด ตอนนี้มันห่างออกจากกันชัดเจนมากขึ้น
ฟันบน ฟันล่าง ด้านหน้าเริ่มไม่กระทบกันจริงจังละ
จะกินอะไรก็ต้องพึ่งพาฟันกรามด้านใน
เศษอาหารก็พากันไปติดซอกหลืบลึกลับนั่น
เมื่อไหร่จะได้ดึงฟันล่างเข้าไปเนี่ยะ
อีกไม่นานก็จะนอนอ้าให้หมอกระทำไม่ไหวอยู่แล้ว
.
